WTC 't Stuurken

zoals we eerder hadden beloofd...een voorproevertje ...

De saloncoureurs bleven thuis ; de echte venten én 3 dames waren paraat !!
Het traject van de rit van vandaag :

Jochen, dit jaar niet alleen knap met de benen, maar ook schitterend met zijn pen, zag het zo :

Het wordt een gemengde A en B tocht naar de Muur en Bosberg - een déjà vu voor de B Stuurkens 2 weken terug. Voor de start wordt de nieuwe bolide van Hendrik nog eens bestudeerd, knap machine met DI2. Evi heeft blijkbaar ook een andere bolide, maar de informatie daarover beperkt zich tot " 't is een blauwe". Thibau vreesde niet genoeg weerstand te hebben en komt met halflege banden toe, maar ze worden toch nog es bijgepompt voor vertrek. En weg zijn we.
Het kopduo - Dirk & Davy - houdt een perfect tempo aan, B+: B op de vlakke stukken, en de + na de bochten en hellingen, een verschil tussen onze A's en B's. Rita haalt later nog eens aan dat ze onder de indruk is van de gedisciplineerde A's! Via de gekende wegen in Lede en Erpe zakken we af naar Geraardsbergen. De Muur blijkt terug open dus het gaat naar de Vesten. De hartslag omhoog, al was het maar voor wat komt. We denken even dat onze voorzitter een speciale ontvangst voor ons heeft voorzien maar toch niet, blijkt dat er gisteren de Red Bull Challenge doorging en de hele zwik staat er nog. Maurits wil indruk maken en Davy z'n koprol nadoen maar beseft al vlug dat het met de fiets op de kasseien net iets anders is dan in de lucht. En Katrien heeft ook deze keer het Belgisch kampioenschap surplacen op kasseien niet gewonnen, maar heeft als troostprijs toch de kasseien van heel dicht mogen aanschouwen. Links en rechts iemand te voet maar iedereen komt toch bij de kapel aan. Even cyclocross om over al het kabelgedoe dat afgebroken wordt te raken en we laten het monument dat de Ronde overduidelijk mist de laatste twee jaren achter ons.

De Bosberg volgt. In strak tempo er naartoe, en stoempen maar. De welgekomen verfrissing boven, en we kunnen weer op weg. Berekoud als je terug aanzet, Rita geeft de tip aan Spanje te denken. Het blijft toch eerder Spanje in de bergen rond Kerst. Een andere terugroute dan de B's en er wacht nog een helling, de Flierendries. Een kuitenbijter voor de ene en vals plat voor de andere, maar "t minste dat je kan zeggen is dat er een geaccidenteerd parcours op volgt. Je zou er een octaaf hoger gaan van spreken voor de goeie verstaander.  Geen terugweg langs de Dender maar terug langs het golvend landschap, en met de stevige wind valt dat soms wel es tegen. Er wordt afgelost achteraan om een duwtje te geven, en alsof Dirk nog niet genoeg gedaan heeft laat hij zich nog uitzakken om ook dat nog eens voor zijn rekening te nemen. Aan de kop wordt Davy bijgestaan door Ronny & Eric. In Lede wonen blijkbaar weinig chauffeurs die begrijpen waarom je in groep soms op de baan (moet) rijden, stel voor dat ze hun gemeentebelasting daar met 2% doen stijgen en eens een fietspad aanleggen dat niet lijkt op een boerenwegel in Kazachstan. Enfin, we komen goed aan in Overmere, en dat is wat telt.

De triatlon werd een duatlon; de reden voor het omschakelen was inderdaad de watertemperatuur. De laatste meting van vorige zondag bedroeg slechts 10,5°C. 

Charlotte behaalde een mooie derde plaats. De uitslagen :

Bericht van Julien :

"voelen ons schuldig omdat de BBQ niet doorgegaan is , en die voorspelde regen er niet kwam !"

reactie Stuurken : "Je niet schuldig voelen Julien, 't is allemaal de schuld van Sabine Hagedoren en andere Frank de Booseres...;
we gaan ons binnenkort wel veel meer amuseren bij 'n barbecue met 30°C !

Onzen Davy liet in de Vogezen nog eens een staaltje zien van zijn talent en kunde ...
Hij daalde niet alleen als een kamikaze met snelheden rond 90/uur, af en toe reed hij ook naar boven als Bahamontes, "de adelaar van Toledo", de beste klimmer aller tijden...
Davy etaleerde ook zijn talent als verslaggever op de motor..met zijn nieuwe toestel "go pro" ging hij achteraan informeren wat er scheelde,  waarom men achterbleef en niet aanviel en er geen cartouche kwam...hij ving reacties op van uitgebluste en ook euforische Stuurkens - soms wel hilarisch -
de filmpjes zullen worden gemonteerd en bij gelegenheid worden vertoond.
Kathy van 'Auberge de France' (al kijkend naar de filmpjes van de afdalingen) vond dat toch allemaal véél te gevaarlijk. Reactie van Maurits : "Madame, mais pour nous ce n'est pas dangereux!  pour nous c'est normal, parce que nous sommes des "Stuurkens" ! ;-)

---------------------------------------------------------------------- Bij deze wens ik iedereen nog eens te bedanken voor de supertoffe tijd in de vogezen.
Wist je dat,
- ik in het terugrijden van de vogezen een ruitenwisser had kunnen gebruiken om het water uit mijn ogen te wissen
- dat het op die manier gevaarlijk rijden was
- ik bijna een ganse doos papieren zakdoekjes heb opgebruikt tijdens de terugreis
- ik toch; ondanks mijn mindere fysieke paraatheid, een brede glimlach heb opgezet en luid heb geroepen in de auto na de overwinning van club op standard (sorry Michael)
- ik de nacht van zondag op maandag 11uur heb geslapen; weliswaar 2 maal compleet nat van het zweet heb moeten veranderen van pyama
- ik nu beter ben, maar wel nog aan het hoesten ben
- mijn benen nog een beetje pijn doen en ook mijn fiets nog niet is gekuist
- ik het nog nooit zo koud heb gehad als tijdens de afdaling van de markstein op zaterdag
- ik na de afdaling totaal onderkoeld toch nog 2 minuten ongerust heb staan wachten op thijs; zoon van....
- ik dan toch richting hotel ben gereden en na 5 minuten werd voorbijgehaald door een camionette met aan boord.....Thijs; zoon van....
- ik volgend jaar graag 5 dagen (en niet 3...) met jullie nog eens naar de ventoux zou willen gaan
- ik de verplaatsing met de tgv, het weer en de logies perfect vond
- ik ook gelijk waar ergens naar toe wil met jullie
- ik nu ook hou van wistje datjes
- ik tenslotte...jullie allemaal een heel klein beetje mis
grtz,
een westfluut met een beetje een overmeers hart
----------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------

In naam van onze praeses William wens ik iedereen te bedanken voor de uitstekende sfeer tijdens onze vijfdaagse.
Dankzij jullie inzet en positivisme is onze Vogezentrip 2013 uitgegroeid tot iets héél moois,
welke wellicht in ieders geheugen een blijvend plekje zal krijgen.
De mindere goden werden naar boven gepusht, geduwd, geschreeuwd en toegejuicht.
Er zijn jonge nieuwe talenten opgestaan en anderen zijn door het ijs gezakt...;-)  What doesn't kill you, makes you stronger ! ;-)  's Avonds aan tafel was het genieten van de foto- en filmreportages.
Een speciale dank aan onze 'Fabian', die deze winter tientallen uren heeft gespendeerd aan het bestuderen van de kaarten en uitstippelen van de routes.
En de volgwagen van Odilon & Greta en hun logistieke steun maakten het ons wat makkelijker.
Waar volgend jaar naartoe? Alle suggesties zijn welkom.

sportieve groeten, Maurits

Terwijl de andere Stuurkens hun terugkeer van de Vogezen (bijna) aanvatten, staan er 9 dapperen klaar voor de tocht naar de Muur. Een hele nacht heeft het zwaar geregend, maar buienradar belooft een droge voormiddag. Buienradar kan er goed naastzitten is de vaststelling van de dag.

Dag Vier Vogezen.
t SCHAUP IS DE PREUT AF.
Bij de meeste deelnemers was het aftellen naar deze rit.
We begonnen met Col De Markstein (18km), een aantal onder ons hadden gisteren een klein feestje gehouden en dat hebben sommige letterlijk mogen ondervinden.
Toen we eindelijk in het skisation van Markstein bovenkwamen kropen de eerste deelnemers in de auto om zich warm te houden, 5 graden gaf de temperatuur aan, helaas moesten we afscheid nemen van 2 kandidaten wegens onderkoelingsverschijnselen, Johan de Westfluut
de West-Vlauming (onderkoeling + keelpijn) en Thijs (onderkoeling).
Na de bevoorrading op de Markstein begaven we ons richting route de cretes, deze route ging gepaard met ijskoude neerslag in combinatie met hevige windstoten.
Dit was voor de meeste onder ons een brug te ver dus lasten we een nieuwe tussenstop in,
deze tussenstop zou algauw bekend staan als de "VARKENSSTAL"
Nadien hadden de meeste deelnemers terug goeie moed en kon de tocht naar Gerardmer zijn gewone gang gaan.
In café de Neptune werden we met open armen ontvangen door een prachtige lokale dame die getrakteerd werd door typische Overmeerse gastvrijheid.
Paul kon zich niet meer beheersen en dra verlieten we de Neptune om verder onheil te vermijden, Davy vergat van alle emoties zelf zijn rugzak met PC.
Een ritje rond het mooie meer ging gepaard met een stralend zonnetje alvorens de col de Grosse Pierre aan te vatten, op deze col konden de betere hun benen eens echt uittesten waarvan de twee jongsten onder ons (Sven en Jonas) ons stonden op te wachten.
Nadien volgde een gevaarlijke afdaling richting Cornimont.
Van daaruit met volle vaart op weg naar de laatste klim (Col D'oderen).
Diezelfde Paul kreeg daar in volle finale een inzinking van jewelste die met de volgende legendarische woorden door de man zelf werd bezegeld als  "'t SCHAUP IS DE PREUT AF"
Maurits vocht eveneens een verbeten strijd uit met Charlotte (gesteund door ploegmakker Fabian) op de flanken van de Col D'oderen, Maurits trok aan het langste eind, de bloemen van de overwinning gingen echter naar Davy.
Een afdaling later kwamen we aan in Kruth.
Enkele pinten later kwamen we weer op volle kracht, met de borst vooruit de laatste avond/nacht tegemoet.
Dit was een prachtig weekend, de afwezigen hadden ongelijk, volgend jaar iedereen opnieuw op post.
Ps: Davy heeft zijn rugzak terug (de snoeper).
Sportieve groeten.
Michaël

Vandaag staat ons de koninginnenrit te wachten. Op het programma stonden zes cols.
De ene al wat steiler als de andere.
De A’s en B’s vatten de Col D’Oderen (884 m) aan. Op de top werden de wegen gescheiden. De A’s zetten hun tocht verder. Maar in de afdaling waren enkele mannen te snel waardoor er twee kopgroepen ontstonden. Wij volgden Peter zijn gps, we kwamen in een bos terecht met stukken van stijgingspercentages van 15% en met afdalingen met onverharde ondergrond. Gelukkig stond de 2^de kopgroep ons op te wachten. Zo konden we samen de Col de Chevrières op fietsen met de laatste 4km een gem. stijgingspercentage van 9%. Moe maar voldaan begaven we ons naar een terrasje om onze magen te vullen. 


De laatste 12 kilometers begaven we ons in hoog tempo richting Kruth.

Wist je dat…

Zondag 19 mei starten we allen samen (A&B) om 8u om onze jaarlijkse "lange rit" van Pinksteren te rijden.
158 km vlak van Overmere-Zele-Dendermonde-Vlassenbroek-Baasrode-St.Amands-Mariekerke-Branst-Weert-Hingene-kanaal Brussel/Rupel-Ruisbroek-Willebroek-Rumst-Duffel-Boechout-Lier en terug.
We rijden meestal langs waterlopen en jaagpaden.

Bevoorrading in de morgen is er niet, dus iedereen een banaan edm meenemen naar eigen godsvrucht en vermogen.
's Middags stoppen we in resto "Schoonlier" om er samen een spaghetti te nuttigen.
DE LUNCH IS OP KOSTEN VAN DE CLUB!!!!!!!
ps: de baas van Schoonlier ontvangt ons ook als we een beetje vuil zijn, we kunnen dan samen eten in een speciale gezellige schuur.
's Avonds rond 18u zijn we allen samen met onze familie uitgenodigd op een Bar-B-Q met apero geschonken door de Fina.
Deelname in de kosten is 10€, kinderen 3€.
Gelieve mij per KERENDE MAIL te laten weten met hoeveel personen jullie inschrijven.
Nog meer info volgt in de loop van de week.
In afwachting bevestigen van deelname aan de rit en aantal personen voor BBQ.
Hartelijke sportieve groeten. William

Donderdag 9 mei, de dag van "'s Heren Hemelvaart" stonden 10 thuisblijvers
klaar om de eerste "bergrit" van de B-kalender af te werken.
Met André "de Grote" in de Vogezen moest Maarten samen met Mon het
peletonnetje doorheen een nijdige kopwind naar ons doel leiden.
De Zwalmstreek wenkte, Ename, Kattenberg en Volkegem moesten eraan
geloven (of omgekeerd).
Voor mij was deze rit het bewijs dat een echte B-ploeg er nu ook echt staat
en probleemloos het programma verder kan afwerken.
Ze staan niet vroeg op daar in de Zwalmstreek althans de cafébazen niet,
geen enkele van onze vaste stekken bood soelaas dus rustig verder tot km
60. Een groot en net café waar de Ename al even goed smaakte als de
gelijknamige helling (niet waar Katrien?).
Daar de wind niet van gedacht veranderde "vlogen" we huiswaarts alwaar de
Ename...juist.
Weer geen platte tubes, gezellige babbels en gedisciplineerde A-renners
(ook thuisblijvers) moet dat meer zijn?
Zondag Muur en Bosberg we zijn er klaar voor.
Data: 95 km, 27 gemiddeld.
William

Het mag al een overwinning heten dat iedereen in levende lijve in Kruth is geraakt, de ene al met meer snelheidsboetes achter z’n naam dan de andere. Op z’n minst doet André Piette het in stijl, hij hoopt namelijk op een milde schikking omdat z’n “I love Philippe Gilbert”-petje wel duidelijk op de foto moet te zien zijn. Zelfs onze meiden zijn erin geslaagd om tussen de ongetwijfeld interessante conversaties door de gps te volgen tot in het kleine Vogezen-dorpje.


Diegenen die ’s middags al paraat waren werden getrakteerd op een klein ommetje van 48km met slechts twee “colletjes”. Voor iedereen werd meteen duidelijk dat de speeltijd gedaan was, de komende dagen zouden de mannen (vrouwen) van de jongens (meisjes) gescheiden worden. Op de Col d’Oderen werden de eerste kruisjes geplaatst, maar toch geraakte iedereen al fietsend boven want fietsclub ‘t Stuurken is zover ik weet nog steeds geen wandelclub.

Volgens aloude traditie volgde de nabespreking op het terras onder een nog steeds zonnige hemel. Intussen zouden de laatst Stuurkens arriveren. Consternatie alom toen bleek dat onze “reisorganisator”, Maurits, die iedereen de laatste weken had gestalkt met mails à la “zie dat jullie fiets in orde is”, zelf over een iets minder in orde fiets beschikte. Een werkende voorrem is blijkbaar niet nodig. We verwachten bij deze een nieuw snelheidsrecord en z’n bed op de spoedafdeling is reeds gereserveerd.

ons Rita houdt de eer van onze club hoog : leader in the "ladies fun ride" op Mojacar

De A’s – 13 dapperen - zijn op pad vanaf 07:30 u en rijden de lange mooie rit richting Ronse. Samen met een lentezonnetje nemen Dirk & André ons op sleeptouw. Voorbij Houtem richting Zwalm.


De Korsele 3.7 % gemidd met een max 7% - lengte 1.16 km. Nu hebben we gene kou meer ; nadien de Steenberg naar beneden tegen 60 km/uur richting Ronse.
De Kanarieberg is gelegen in het noordoosten van Ronse. Op de top ligt het Muziekbos, een ideale plaats voor natuurliefhebbers, wellicht hét mooiste plekje van Ronse. Het Muziekbos is op haar mooist in de meimaand, dan zorgen de boshyacinten of blauwe kousjes voor een prachtig tapijt. Hebben alle Stuurkens dat wel gezien ??
De Kanarieberg is 1.4 km lang – gemidd 6% - hoogte van de top : 143 m.

Het is een leuke klim met een plateautje in het midden en steile stukken tot meer dan 10% met een max van 17 %. Onzen Davy is hier niet te houden !
Dan volgt de Ladeuze in Etikhove – 1.1 km lang - is gemidd 5.6 % met een max van 15 %. Schone klim ! Daarna naar ’n terras op de markt in Oudenaarde. Daar krijgen we gratis ’n legerparade te zien.
Op de terugweg van Oudenaarde naar Merelbeke wordt er goe tempo gereden – steeds rond de 35/u… met wisselende koprijders…genieten jongens…
Op den dijk voorbij Melle krijgen we aangenaam gezelschap : een jonge Gentse roodharige vamp smijt zich in onze groep ; Paul ontfermt zich over haar ;-). Ze peddelt vlot mee aan ’n goe tempo, ze mag mee op de foto en krijgt ’n aanbieding voor volgend seizoen !



Het is de tweede maal dat we deze nieuwe rit doen, en hij valt bij de meesten wel in de smaak. Er staan 125 km op de teller, met een gemiddelde van 30.5/uur.
Alle foto's op :


Maurits
In de tijd van Roger De Vlaeminck… reed Roger de 6 daagse in 5 dagen …

"Op 1 mei reed ik zoals elk jaar de “superklassieker”, een organisatie van de VWB dat met z’n originele parcours altijd op mijn deelname kan rekenen. “La grande Boucle” startte in Oudenaarde. Na amper 7km kregen we de Koppenberg, als opwarmertje kan die tellen, gevolgd door enkele andere bekende bulten. Na de “Vlaamse Ardennen”-passage werd de doorsteek gemaakt naar de finale van Parijs-Roubaix. De bevoorrading op de tussenstrook ligt sadistisch genoeg op de Mont Saint-Aubert, de enige molshoop in de streek maar wel één waar de hartslag piekt. Maar dan komt het leuke van deze rit: Mons en Pévèle (5 sterren), Carrefour de l’arbre (5 sterren), de stroken van Hem en Gruson met de finish op de Vélodrome. De “form” was er, de meewind ook, amper 6 bar in de bandjes….dus was het kicken aan 40km/u over deze mythische kasseien terwijl het merendeel van de deelnemers kwasi te voet stond. 

Al wie zich geen jeanet noemt keert vanuit Roubaix met de fiets terug naar Oudenaarde…in 2013 goed voor 45km beuken tegen de wind. Tijdens de terugweg vond ik aansluiting bij een wielerclub uit het Herentalse. Met 33km/u tegenwind ging het er hard aan toe. Het ego liet me niet toe in de wielen te blijven zitten dus na 2km reed ik mee op kop. Waar ik de hartslag eerst nog onder controle had was dat enkele kilometers verder wel anders. Zou m’n hartslagmeter kapot zijn?....nee, kan niet, hij is net nieuw….maar ik lees hartslag 195!! Maar toen keek ik opzij: mijn Herentalse medekoprijder met schuim op de bek, sleurend aan het stuur….het afzien van een ander kan soms toch amusant zijn. Na 40km op kop rijden terug in Oudenaarde zou ik te weten komen dat mijn Herentalse makkers elite-zonder-contract veldrijders waren.