Vandaag was ook de dag dat Rebecca en kids me gingen opwachten aan de finish. Niettegenstaande al mijn uren vertraging bleven ze geduldig wachten, zonder eten, zonder bescherming tegen zon of muggen. Alle respect vandaag naar de familie! Bedankt!
Ondertussen is het service team van SRAM druk bezig mijn fiets volledig opnieuw op te bouwen met nieuwe shifters, derailleurs, etc… En dit allemaal gratis, werkelijk ongelooflijk.
Morgen staat er een eenvoudige rit op papier, of beter gezegd, de opzet is eenvoudig. “Zie je die berg met sneeuw…wel….tot vanboven en terug”….zuurstoffles…check!
DAG 11 – RIT 5 BRECK EPIC WHEELER PASS
Om met de deur in huis te vallen: Het ritje bergop – bergaf van vandaag over de Wheeler Pass is door iedereen zwaaaaar onderschat, zeker ook door mij. De tocht naar het dak van deze Epic – tegen de 4000m – kon maar deels op de fiets worden afgelegd. De laatste mijlen moest er te voet geklommen worden met de fiets aan de hand of op de rug, en dit deels door ijswater. Dit was voor mij heel zwaar en ik zag dan ook enkel zwarte sneeuw boven. De daaropvolgende afdaling was zowaar nog zwaarder: stijl, stijler, stijlst over niets dan rotsblokken – vandaar de naam Rocky Mountains. Met volledig verzuurde armen en verkrampte handen was ik toch blij levend terug beneden te zijn. Maar het was nog niet gedaan: in het roadbook slechts terzijde vermeld maar in realiteit een volgende zware klim met aankomst in een skistation. Ik weet niet hoe ik er geraakt ben maar Rebecca en kinderen hebben me toch over de aankomst kunnen schreeuwen. Leuk dat ze er opnieuw bij waren, zij waren via de skilift naar boven gekomen.
Morgen staat de laatste rit over de Boreas Pass geprogrammeerd, gevolgd door een diner. Volgens de organisator staat deze laatste rit volledig in het teken van pure fun en ontspanning…..ik bereid me dus voor op het ergste. http://blancquaert.wordpress.com
