WTC 't Stuurken

"‘t Was al weer efkes geleden, maar als ze eraan beginnen kunnen ze er wat van. Buienradar of geen buienradar, hierboven besloten ze de sluizen open te zetten – en dat terwijl de rit naar onze sponsor op de agenda stond! Toch werd door de verschillende groepen aangezet in dezelfde richting, Merelbeke.

De B’s hadden lange tijd zicht op onze A rijders, op de Scheldedijk in Wetteren verdwenen ze aan de horizon. De regen stond precies al in de solden dus werd er maar een stop ingelast voor de nodige vestimentaire aanpassingen. Wie dacht dat het een aperitiefritje ging worden was er al aan voor de moeite, naast de gieter over ‘t hoofd stond ook de ventilator op vooraan. ‘t Was achterland Merelbeke dat we zochten en vonden en de hemel klaarde toch enigszins uit. Mon was nog eens bandenlegger van dienst, deze keer voor Katrien die naar we vermoeden een slijtagetest voor bandjes voor Testaankoop doet. Na een paar uurtjes draaien en keren’' (“euh, stopt de Mon niet?”) nam Lies de kop om ons goed af te zetten bij sponsor Meirlaen.

Jammer van die koude wind, maar de gastvrouw & gastheer legden ons flink in de watten met natjes & droogjes, keus genoeg voor iedereen. De tafels en stoelen stonden buiten, en er werd wat afgekeuveld. En zeggen dat ze zelf een korte nacht achter de rug hadden – chapeau en merci! Nadat iedereen gevuld was en de foto’s genomen ging het samen terug richting Overmere. Enfin, dat was de bedoeling.

Mon zal moeten meespelen op de lotto deze week. Bij ‘t vertrek ‘Controleert ulder banden maar hé, ‘k ken dat bij ‘t vertrekken’. Nope, niks aan de hand. Tot Freddy na 30 seconden op de enige steen in het industriepark reed, plat. Met een paar werd teruggekeerd, terwijl met de snijdende wind en iedereen koud al een groepje doorreed. Nog meer dan genoeg volk voor een tweede groepje A’s en B’s dat onder het vakkundige mennen van Dirk & Maarten de weg terugvond. "