WTC 't Stuurken

 Belangrijke dag vandaag! Het ging de laatste dagen over niks anders meer, iedereen lag er dagen van wakker en nu was het zover: Theo is terug! Om dat te vieren, kregen we een stralende zon over ons heen.

 Een belangrijke Chinese spreuk uit de Ming dynastie leerde ons al ‘wie de natuur wil eren, zal in zijn rit moeten draaien en keren’, ja die Chinezen kenden hun klassiekers. Temse Wintam, mooi begin, mooi einde en daartussen spoorwegen, spoorwegen, spoorwegen.  In Zele stonden we al een eerste keer stil voor de overweg en het was al eens slalommen tussen die kiezers, maar de prachtige natuur die ons naar Temse bracht deed dat snel vergeten, volop genieten van groen, schapen en waterwegen die blinken in het ochtendzonnetje.

De Schelde over, het keerpunt ingezet. Via het prachtige Reek gaat het naar Bornem, waar we het Fort van Bornem passeren. Ziet er uit als de Donk maar wat kleiner. En dan beginnen we aan een combinatie van mountainbike, Vlaanderen Vakantieland en een wandeltocht. Nooit zoveel wandelaars in mijn leven gezien, en al zeker niet gepasseerd op een smal pad. Maar het gaat goed, er komt een einde aan en via Sint Amands gaat het spoorslags (aha, heb je hem) naar Baasrode. Even uitpuffen, en weer op weg. Charlotte lapt er nog iets uit over vaseline en een beetje later dat haar goesting over is, het blijft nog even nagalmen in het hoofd. De evenwichtskunstenaar Mon raakt er zelfs precies zijn pedalen van kwijt.

 

Mooie rit terug, en nog een vrijaf in Dendermonde. Marleen legt nog even alles stil door ‘plat’ te roepen, wat niks blijkt te zijn, maar ze is toch maar mooi mee in de vrijaf erna. Mooi groepje dat puft tot in Appels tegen een stevig kopwind in met een sterke Laurens en ook Patrick, waarna het samen richting Berlare gaat. Er volgt nog een terrasje waar Laurens aan Marleen nog eens uitlegt dat je ‘hallo’ moet zeggen als je telefoon krijgt, en het doet ons plezier Theo in zijn outfit te zien.

 

Tot in Duitsland voor de Eifel gangers, en de Parking voor de rest. Tschüss! J