Saturday, May 12, 2012
Johan - Vive le vélo !
Dagboek van een herdershond – deel 2
Dag 3 – vrijdag 11 mei
Vervuld van angst
schiet ik op vrijdagmorgen wakker; hoe zullen al die knoken aanvoelen na onze
escapades van gisteren…Gelukkig schijnt de zon en is het lekker warm, dat maakt
al veel goed. Voorzichtig kruip ik uit bed en zet mijn eerste stappen. Mijn
bovenbenen doen serieus pijn. Vandaag zal het veel rustiger moeten zijn. We
besluiten om een kleine honderd kilometer te rijden met niet al teveel
klimwerk; alhoewel, dit is moeilijk hier. Warm zal het zeker zijn; in de
namiddag 28 graden.
We hebben de rit
der duizend meren gefietst. We moeten dezelfde richting uit als gisteren, dus
meteen 3 kilometer bergop de col de la croix op. Amai wat doen die benen pijn.
Daarna is het leuk, kilometers golvende wegen langs tientallen meren, door
bossen waar er bijna geen daglicht doorkomt en langs allerlei pitoreske dorpjes
met een kerk en een paar huizen. Hier en daar wel een serieuze puist van een
paar honderd meter lang en met stukken tussen de 15 en de 20%. Gans ons lijf
kraakt als we die dingen bedwingen. Het echte venijn zit hem echter in de
staart. Van Raddon is het nog zo’n 20 kilometer naar rupt-sur-moselle waar we
verblijven. Kilometers aan een stuk loopt het lichtjes omhoog; vals plat aan 2
à 3%. Dan een col van zo’n 5 kilometer aan 7%. Je denkt dan dat je boven bent;
je daalt een paar honderd meter en plots loopt het weer omhoog aan echt steile
percentages. Dit gaat zo door tot op 3 kilometer van rupt-sur-moselle….Op het
eind zitten we op meer dan 900 meter hoogte. Dus van de laatste 20 kilometer
was 17 kilometer hoofdzakelijk oplopend, opnieuw redelijk zwaar dus; zeker met
stijve knoken. En dan moeten we nog de slotklim naar de herberg nemen.
Van de 100
kilometer toch weer zo’n 30 kilometer bergop. In totaal 1100 hoogtemeters.
Morgen fietsen we
naar Planche des belles filles (kleine pittige col), aankomstplaats van de 7e
rit in de tour dit jaar. De klim ziet er zwaar uit, 5,5 kilometer aan 8,2%
gemiddeld met 13,6 maximum; een gilbereke….De rit passeert hier aan de herberg
en dit op 25 kilometer van de aankomst.
Om je beter idee te
geven van de herberg zal ik even opsommen wat ons al werd voorgeschoteld.
Het ontbijt:
dagelijks stokbrood, bruin brood en croissants. 3 soorten kaas, hesp, bacon,
salami, choco, confituur en honing. Fruitsap, melk en een koffie-apparaat waar
je gewone koffie (vers gemalen bonen) en cappucino kan nemen. Er zijn ook
verschillende soorten Yoghourt
Het avondeten:
Dag 1 : eerst
kippesoep, dan gebakken aardappelen, groentenratatouile en lamsvlees en sorbet
als dessert.
Dag 2: koude
coucous als voorgerecht, lekkere spagetti en verse chocolademousse als dessert.
Dag 3: salade
nicoise als voorgerecht, zalm met pasta en prei en een uitstekend dessert
bestaande uit pap met daarin gecarameliseerd opgeklopt eiwit.
Drank neem je zelf
en schrijf je op je fiche. Er is bruin bier van 6,5% (2,5 euro), duitse pils
van 4,2% of witbier van 5,4% en alle soorten frisdrank (1,5 euro). Er is wijn
van het vat; zowel wit, rood als rosé. De witte en de rode zijn heel lekker,
rosé drink ik niet. De wijn neem je per glas of in een karaf van ¼, ½ of een
hele liter. Je betaalt….10 euro voor een liter.
Je betaalt 50 euro
per dag voor het slapen, het ontbijt en het avondeten.
Dus mijn conclusie:
zeker een aanrader als je naar hier komt.
Dag 4: zaterdag 12 mei
Af en toe wat licht
gedruppel op de velux….Wat een contrast met het weer van de voorbije 2 dagen.
Gelukkig geven ze al snel droog weer. Maar zo’n temperatuurverschil; gisteren
28%, vandaag nog amper 12 graden. Om 10 u stopt het met regenen. Om 11u hop de
fiets op. Het is echt fris.
Weeral direct de
col de la croix op, nu volledig tot het einde. In mijn verslag van onze
koninginnerit en over de rit van gisteren had ik het over 3km klimmen aan 5% en
150 hoogtemeters. Waar ik het heb gehaald weet ik niet, maar het is wel
degelijk 11 km waarvan er hier en daar een kilometer bergaf tussen zit. In
totaal zeker 7 km klimmen en 350 hoogtemeters. Dat brengt ons totaal voor
donderdag op 59 km klimmen van de 200 die we gedaan hebben en 3160
hoogtemeters.
Dan even dalen, de
weg over en daar beginnen we opnieuw aan de ballon de servance; 10,2 kilometer
aan 4,7% met 8,3% maximum voor 479 hoogtemeters. Donderdag hebben we die ook
gedaan. Dit betekent eigenlijk dat we vanaf de herberg van onze eerste 21 km
maar liefst 17 km bergop fietsen….Nu; gelukkig zijn de benen een stuk frisser
dan gisteren.
We moesten opnieuw
over de ballon de servance omdat we de slotklim van de 7e rit in de
tour van dit jaar eens wilden aanvoelen. En gevoeld hebben we hem. Na de
servance daal je 12 kilometer om dan onmiddellijk die slotklim; plancher de
belles filles, op te rijden. Het platform van de mooie meiden…..Mooie meiden
heb ik er niet gezien en eraan gedacht heb ik ook al niet. Een zeer zwaar
geval; in 5,5 km overwin je maar liefst 489 hoogtemeters. 8,2% gemiddeld met
13,6 maximum. Boven kan je niets anders doen dan je kar draaien en terug omlaag
rijden want het loopt dood. De laatste kilometer van de klim is niets, je daalt
500 meter en gaat dan nog 500 meter aan 5% omhoog. Dat zegt genoeg over de
eerste 4 kilometer; die zijn echt loodzwaar. Constant stukken tussen 10 en 13%.
Ik vraag me wel af
waar ze in de ronde al die bussen en ander gedoe zullen zetten. Boven op de top
is er wel een grote parking van een restaurant of iets wat daar op lijkt, maar
echt veel plaats is er niet. En terug beneden zit je op een baan die niet echt
breed is en eigenlijk het laatste stuk afdaling van de ballon de servance is.
Een 2-tal kilometer verder heb je het dorp plancher-les-mines. Een godvergeten
niemendalletje met 50 huizen of zo; maar ja, er zijn wel 2 marktpleintjes….
Onze laatste 70
kilometer in de vogezen zijn niet meer zwaar; kan ook niet anders, ons lichaam
is stillekes op aan het geraken. Nog een colletje van 3 km aan 5% gemiddeld en
dan de slotklim naar de herberg, maar ditmaal van de andere zijde.
Vandaag dus 101 km
gefietst waarvan 29 bergop en toch meer dan 1600 hoogtemeters.
Met een zucht van
verluchting zetten we ons stalen ros aan de kant, het is zeer mooi geweest maar
“assez est assez”. Nog een paar pintjes, nog wat lekkere wijn bij ons “laatste
avondmaal” (misschien maken ze er ook wel een mooi schilderij van; alleen zie
ik hier niet direct een Leonardo Da Vinci rondlopen…) en dan een welverdiende
en zalige nachtrust en ons vogezenverhaal zit erop. Misschien volgt er volgend
jaar een epiloog met heel wat stuurkens erbij….
Ik heb ervan
genoten maar zal toch ook blij zijn om morgen terug in mijn vertrouwde omgeving
te zijn en zodoende mijn ega eens goed tegen mijn gillé te kunnen trekken.
Vive la france; vive le vélo.
# posted by 't stuurken @ 10:48 AM 