Friday, May 11, 2012
Johan - afzien én genieten in de Vogezen
Dagboek van een herdershond.
Dag 1
Leven als god in
Frankrijk. Ik kan dit begrijpen na amper een zestal uren hier. Toen ik tussen
18u en 19u buiten op terras zat met zo’n kleine 20 graden, een lekker zonnetje
en een pelforth brune voelde ik me hemels. Daarbij is het hier nu nog enorm
kalm, geen schoolvakanties en enkel een 8-tal fietsers in een plek waar 40 man
kunnen logeren. Ik zat daar gedurende een kwartier moederziel alleen op dat
terras met zicht op een stukje vogezen. Het enige wat ik hoorde waren de vogels
en hier en daar en hond. Voor de rest was ik alleen op de wereld met een
prachtige natuur, hemels.
Die pelforth is
trouwens is een franse bruine leffe. Normaal drink ik blond maar hier is er
geen blond van dat niveau. Wel gewone pils en witbier. Maar het heeft me wel
gesmaakt, ik denk dat alles hier smaakt.
Het begon vandaag
allemaal wat minder. Om 4u uit bed, om 5u mijn neef gaan halen en de autostrade
op. Watergieten de eerste 20
km, watergladheid; 80 per uur nog rijden. Maar nadien
was het droog rijden. Heel vlot zelfs, om 6u over de ring gevlogen. Bij het
binnenrijden van Luxemburg plots file. Logisch ook gezien we amper 30 km door Luxemburg moesten
en we voorbij Luxemburg stad moesten in spitstijd. Alles viel nogal mee; in een
goed half uur waren we in la douce france. Daarna no more problems, vlot
doorrijden tot op 4
kilometer van eindbestemming en dan amper 4 km regionale baantjes.
1e
pluspunt: herberg amper 4
kilometer van autostrade.
2e
pluspunt: De herberg zelf straalt gezelligheid uit. De eigenaars zijn super.
Ietwat ouderwets maar alles zeer proper en verzorgd. Douches waar je perfect de
temperatuur van het water kan regelen. Leuke ruime kamer en ruime
eenpersoonsbedden.
Om 13u onder een
zwaar bewolkte dreigende hemel vertrokken voor een eerste rit. We dalen af naar
het dorp, ouderwetse huizen in allerlei eigenaardige kleurcombinaties; het
merendeel met antennes op het dak. We zijn echter een paar minuten sprakeloos
door de echt overweldigende prachtige omgeving die in schril contrast staat met
de troosteloze huizen va het dorp. Je ziet tientallen cols die allemaal baden
in het groen.
Na een tiental
kilometer beginnen we aan onze eerste col; de col Morbieux. 5 km klimmen aan 6% gemiddeld
en 8% maximum tot op 790
meter hoogte (260 hoogtemeters). Onze 2e klim
ligt een 15-tal kilometer verderop; col de la vierge, bijgevolg heb ik geleerd
hoe moeilijk het is om een maagd te veroveren….7,3 km; 5,8% gemiddeld en 10%
maximum. Boven op de top is het echter iet gedaan, wij moeten naar rechts verder
omhoog om de laatse 5
kilometer van de grand ventron te bedwingen. We hebben
in totaal 12,5 km
geklommen en zitten op 1200
meter hoogte. In totaal 600 hoogtemeters. Intussen is
het aan het watergieten. Druipnat 10
km dalen, koud man. We beslissen dan ook om in te korten
van 110 naar 80km. Voor de slotklim naar de herberg nog de col du menil over, 3,5 km, 3% gemiddeld en 106
hoogtemeters; een niemendalletje dus. Tenslotte de slotklim naar de herberg; le
mont de fourche. Deze is 4km lang aan 4,9% en 198 hoogtemeters. Samengevat: 80 km gereden, 25 km bergop en 1164
hoogtemeters.
3e
pluspunt: het avondeten was fantastisch en de wijn van het vat nog
fantastischer…Ook het ontbijt is super.
Dag 2 : koninginnerit….
160 km op het programma met 7 cols waaronder les
trois ballon: ballon de servance, ballon d’alsace en le grand ballon. 160 km is meer dan genoeg
want je gemiddelde bedraagt amper 22-23 hebben we intussen geleerd. Stralend
weer nu, bij de start om 9u al 18% en het evolueert naar 25% en meer.
Van bij de start
direct bergop voor 3
kilometer aan 5%
en 150 hoogtemeters (col de la croix). Dan dalen, de weg over en daar begint de
ballon de servance; 10,2
kilometer aan 4,7% met 8,3% maximum voor 479
hoogtemeters. Leuke klim, laatste anderhalve kilometer wel aan 8% gemiddeld. Een
15-tal kilometer verder beginnen we aan de roemrijke ballons d’alsace. 11,5 kilometer,
5,10% gemiddeld en 10% maximum voor 678 hoogtemeters. Heerlijke gelijkmatige
klim. Schitterende afdaling waarin je nauwelijks hoeft te remmen. De volgende
is een makkie, col de bussan; 3
km aan 4,5% gemiddeld voor 145 hoogtemeters. 25 km verder “le grand
ballon”; 16 kilometer
klimmen, 5,6% gemiddeld en 8,5 maximum voor 1072 hoogtemeters. Het loopt
lekker, leuk ritme te pakken aan 12 tot 14 per uur tot…..km 12. De laatste 4 km zijn constant 7 tot 8,5%.
Ik ken nu de term “zwalpende renners” letterlijk en figuurlijk. Ik sleur me
naar boven aan amper 7 à 8 per uur. Liters vocht druipen van mijn kop. Op 1328 meter hoogte kan ik
eindelijk mijn calvarietocht beêindigen. De beloning is er wel, een heerlijke
cola op een terras met eindeloze vergezichten. 5 km blijven we op een plateau
rijden om dan 18 km
naar beneden te suizen. Na een 5-tal vlakke kilometers beginnen we al veel
minder enthousiast aan de col d’oderen; 7 km aan 3,4% gemiddeld met 6 maximum voor 238
hoogtemeters. Afdalen en richting slotklim; denken we…..Helaas rijden we
verkeerd. Resultaat 40 km
extra en pas om 20u binnen met 200
km in de benen. De slotklim van 4 km was één echte lijdensweg.
Stikkapot waren we, het heeft anderhalf uur geduurd voor ik gerecupereerd was.
Toch was de wijn van het vat weer superlekker……Om 22u30 omgevallen als een
blok.
Samengevat, 200 km gereden, 55 km bergop met 2960
hoogtemeters.
Johan
# posted by 't stuurken @ 3:50 AM 