Sunday, April 29, 2012
La Philippe Gilbert Classic 2012
28 april 2012 – La Philippe Gilbert Classic
Vier Stuurkens hebben rendez-vous de avond voordien in een klein antieken bed
& breakfast in Spa.
Ze brengen samen ’n gezellige avond door en
eten ’n lekkere spaghetty in een restaurantje. Daarna nog ’n
slaapmutsje en ..knorren...
’s Morgens om 05:20 uur de wekker. ’n Goe
ontbijt, de fietsen op de auto en 18 km verder staan we in Aywaille. De
temperaturen zijn heel zacht, ideaal weer.
Bij het klaarmaken van de fietsen heeft Peter
een probleemken aan zijn elektrische versnelling. Lichte paniek, maar na een
bezoek aan een mecanicien van een stand van Shimano, is het heuvel hersteld.
De eerste 50 km bevatten ACHT hellingen, en
die zijn niet van de poes ! Onbekende namen, maar met verschillende keren een max percentage boven
de 17%... tot zelfs eens 23% oerlastig. Onze westvlaming Johan trapt in de
boter… dat zien we allemaal. Johan keert regelmatig terug om Maurits bij te
staan op de moeilijke stukken.
De eerste bevoorrading op 47 km, en die komt
niets te vroeg. Bananen, honing en peperkoek naar binnen. Plots klinkt er
applaus en luide kreten : onze grote kampioen Philippe arriveert in zijn
Belgische kampioenentrui. Hij is iets achter ons, maar Phil heeft nog werk dit
jaar, én dat weet hij. Een héél ontspannen en sympathieke Philippe begeeft zich
onder de massa, en maakt praatjes met alleman… We maken er ook gebruik van om
een historisch fotootje te maken.
Na de bevoorrading laten we Philippe maar
wijselijk rijden.
Daarna gaat het vliegensvlug richting Nederland.
We vliegen Valkenburg binnen tegen 52/u op een dalende strook. Hier peddelen we
gezwind op de Cauberg naar
boven.
Er staat nogal wat wind in de Limburgse
velden. Drie Stuurkens malen rond met flinke aflossingsbeurten aan een goed
tempo van 30/u. Het 4de Stuurken blijft in de wielen zitten, maar
daar is hij al heel content mee.
Op km 148, na nog vier kuitenbijters verorberd
te hebben, komt de beruchte Muur van
Hoei.
Hier verschiet onzen André, alias ‘Phil’, een
serieuze cartouche. Hij verrast Johan, maar ervaren André mag hier winnen… het
is trouwens de 11de beklimming van deze muur voor André. Peter
blijft bij Maurits op de Muur om hem aan te moedigen. Heel voorzichtig aan de
uiterste kant van de fameuze gekende bocht…Oef… oef oef pfff… alle Stuurkens geraken
boven…
Dan komt een lange zachte klim van 4 km – cote
de Xhoris. Hier doen we het rustig aan, want we beseffen : op km 199 wacht de “La Redoute”. Twee stroken van
20%, om van te huiveren. We zien hier en daar een toerist geparkeerd staan met
krampen. Peter gaat voluit op de beklimming. André en Johan zijn al wat
voorzichtiger. En als laatste volgt Maurits, die zit de meters af te tellen
tegen 8km/u… maar nie pleuen ! Bloed, zweet en tranen, kost het, maar …even
later …. Na lange minuten rijden met een hartslag dichtbij 180, maakt zich een
grote innerlijke tevredenheid van ons
meester ! Joepie… yes, we made it !!!
18 hellingen hebben we in de beentjes - 209
km met 2900 hoogtemeters.
Dit pakken ze ons nie
meer af.
“Bedankt mannen,
ik heb de ganse dag moeten doseren, én zonder jullie was dat nie gelukt. Verscheidene keren bijna gestorven, maar toch leef ik nog”
Maurits
Alle foto's op www.facebook.com/stuurken# posted by 't stuurken @ 12:32 AM 