WTC 't Stuurken

Van uw reporter ter plaatse Michaël Van Malderen (helaas niet op een motor)

==> Voor een volledig fotoverslag van de rit klik links op de linkenlijst 'fotoverslag Koppenberg'

"Geert indrukwekkend op de Koppenberg"

Het beloofde een warme dag te worden, de zenuwen stonden gespannen bij de meesten onder ons, dit moest en zou één van de hoogtepunten van het jaar worden.
Ieder lid met een beetje zelfrespect had deze met rood aangestipt in zijn agenda en eindelijk was het zover, de rit naar de meest besproken berg van ons land nl. De Koppenberg.
De Koppenberg is een mythische berg waar menig coureur al een stille dood stierf. (ondergetekende al meermaals).

We vertrokken met tweeëntwintig doorheen het Vlaamsche landschap, veel genieten was er niet bij, het tempo lag verschroeiend hoog van meet af aan. Dit tempo echter werd abrupt onderbroken door een lekke band van Vincent juist voor de ‘Betsberg’.
Na een tiental minuutjes oplappen kon de karavaan dan weer verder trekken richting Koppenberg.
Met de Koppenberg in ’ t verschiet beslisten de wegkapiteins om een alternatieve route in te voeren, de mindere ‘klimmers’ die dag konden dan de beklimming van de “Kortekeer” ter compensatie aanpakken .
Zelf had ik gekozen voor de moeilijke opgave, ik sprak mezelf moed in, diezelfde moed echter zakte me al vlug in de schoenen toen ik eraan begon, het was (weer) eens te hoog gegrepen voor mij.
De echte actie speelde zich af in een groepje voor mij, Geert voerde een nummertje op om het kaf van het koren te scheiden (het aura van onoverwinnelijkheid blijft rond Geert hangen dezer dagen).
Alleen nieuw lid ‘Vic Manchester’ had de benen om nog in de buurt te blijven. (en dit na slechts één enkele training). Een nieuw atleet om rekening mee te houden dus.
Pechvogel Dirk Van Peteghem moest deze maal te voet de naar boven, zijn kracht had tot een kettingbreuk geleid.
Na een kwartiertje konden we de andere groep vervoegen met als volgende doel: het café op de grote markt van Oudenaarde. CHEERS
Na een heerlijke Westmalle dubbel keerden we terug langs de al even gevreesde “vrijaf van’t schelde“, zomaar eventjes 21 kilometer vollop beuken richting Merelbeke, een eerste elitegroepje met alle favorieten erin vormde zich al snel, een verdienstelijke poging van Christof Meessens werd al vlug in de kiem gesmoord, waarna een omvangrijke groep waaronder ikzelf de achtervolging inluidde.
Het leek een onmogelijke opdracht maar toch hielden we het verschil relatief beperkt. Dit ondermeer door hulp van Philippe, Mon, Kristof en mezelf.
Ook chapeau voor Charlotte die er een hele poos in slaagde om voor het peleton te blijven, dit getuigt van moed en klasse.
Na deze vrijaf ging het richting Overmere waar we “moe maar voldaan” ons welverdiend trappistje voorgeschoteld kregen.
Het na-genieten bleef maar duren en rond kwart na twee kwam er een einde aan deze prachtige voormiddag.
Kortom “we felt great”.
Ook dank aan Julien en Marleen voor de ijskoude dranken.
Iedereen terug op post volgende week!!!