Tuesday, May 30, 2006
Sfeerverslag rit 21 mei
Van onze verslaggever William ter plaatse:
Het was "one of these days"!
Ik denk dat we met 21 waren, eigenlijk herinner ik het me niet zo goed... Na twee zondagen afwezigheid , daar ik op zakenreis was wist ik dat dit een nieuwe en moeilijke start ging worden. Een van onze langste ritten lag in het verschiet (wat een cliché!).
Na die 40° in the US voelde het hier bij ons toch wel killig aan, wanneer begint hier eigenlijk de lente? Bovendien blies die verdomde wind toch wel heel nijdig, alsof we die dag bijzonder moesten afzien ... en jawel rugwind op de heenrit ... dus tegenwind om thuis te geraken. De rit werd weer eens ontsierd door pech, dit seizoen zijn we nog niet gespaard geweest. Hendrik Maes reed twee keer plat, Vincent voelde de velg en nog anderen. Toppunt was toch dat onze café-stop in Doel wegviel doordat het oude bazinnetje duidelijk het bed moest houden (ze keek door haar venster naar onze ontgoochelde blikken). Verder dus! Dit verslag wordt nu een beetje persoonlijk waarvoor mijn excuses. Ik zag het echt niet meer zitten ... alles deed pijn en waar vindt je in dit verzopen land een "herberg"? Twee keer vroeg ik het aan streekbewoners, we schuimden de dorpjes af ... zonder resultaat, gevolg: ik moest lossen. En dat reeds met serieuze achterstand op het schema, mijn ver dragende stem volstond nauwelijks om de troepen tot de orde te roepen, uiteindelijk toch allemaal samen rond die verlossende pint (of iets sterkers)!
Iets gegeten , bidon opgevuld, we konden er weer tegen. Zoals vaak kreeg ik moed door beloften van trouwe vrienden "we laten je niet alleen" en ze hielden woord! Zonder namen te noemen toch zeer bedankt voor de morele en daadwerkelijke "duw in de rug". Hendrik tuimelde zeer spectaculair de gracht in na zijn evenwicht te hebben verloren bij één van die akties. Sterk als hij is krabbelde hij recht, stak zijn fiets terug in mekaar en met pijn toch verder. Ik hoop dat alles nu in orde is. Laat terug in Overmere, 120 km en toch nog 27,5 gemiddeld (mijn 'kilometriek'). Marleen en Julien nog niet gesloten ... Een paar Enames en alle leed was vergeten. Prima training voor het verlengd weekend naar Bocholt. Dank aan allen en tot donderdag.
Het was "one of these days"!
Ik denk dat we met 21 waren, eigenlijk herinner ik het me niet zo goed... Na twee zondagen afwezigheid , daar ik op zakenreis was wist ik dat dit een nieuwe en moeilijke start ging worden. Een van onze langste ritten lag in het verschiet (wat een cliché!).
Na die 40° in the US voelde het hier bij ons toch wel killig aan, wanneer begint hier eigenlijk de lente? Bovendien blies die verdomde wind toch wel heel nijdig, alsof we die dag bijzonder moesten afzien ... en jawel rugwind op de heenrit ... dus tegenwind om thuis te geraken. De rit werd weer eens ontsierd door pech, dit seizoen zijn we nog niet gespaard geweest. Hendrik Maes reed twee keer plat, Vincent voelde de velg en nog anderen. Toppunt was toch dat onze café-stop in Doel wegviel doordat het oude bazinnetje duidelijk het bed moest houden (ze keek door haar venster naar onze ontgoochelde blikken). Verder dus! Dit verslag wordt nu een beetje persoonlijk waarvoor mijn excuses. Ik zag het echt niet meer zitten ... alles deed pijn en waar vindt je in dit verzopen land een "herberg"? Twee keer vroeg ik het aan streekbewoners, we schuimden de dorpjes af ... zonder resultaat, gevolg: ik moest lossen. En dat reeds met serieuze achterstand op het schema, mijn ver dragende stem volstond nauwelijks om de troepen tot de orde te roepen, uiteindelijk toch allemaal samen rond die verlossende pint (of iets sterkers)!
Iets gegeten , bidon opgevuld, we konden er weer tegen. Zoals vaak kreeg ik moed door beloften van trouwe vrienden "we laten je niet alleen" en ze hielden woord! Zonder namen te noemen toch zeer bedankt voor de morele en daadwerkelijke "duw in de rug". Hendrik tuimelde zeer spectaculair de gracht in na zijn evenwicht te hebben verloren bij één van die akties. Sterk als hij is krabbelde hij recht, stak zijn fiets terug in mekaar en met pijn toch verder. Ik hoop dat alles nu in orde is. Laat terug in Overmere, 120 km en toch nog 27,5 gemiddeld (mijn 'kilometriek'). Marleen en Julien nog niet gesloten ... Een paar Enames en alle leed was vergeten. Prima training voor het verlengd weekend naar Bocholt. Dank aan allen en tot donderdag.# posted by Vincent @ 3:57 AM 